De dag voor vertrek en weer thuis!

We verlieten ons mooie torentje al ruim voor 10 uur en reden naar het vliegveld. Niet om alvast in te  checken maar om de koffers achter te laten in het hotel zodat er plek was voor 4 personen in de auto. Vandaag zouden we nl. doorbrengen met Bill en Josée!

Hoewel we pas om 14 uur  konden inchecken in het hotel bleek er al een kamer vrij te zijn zodat we de koffers direct daar achter konden laten.

We reden naar het benzinestation waar we af hadden gesproken met B&J. Zij waren gisteren met de bus uit Cromwell gekomen en hadden gelogeerd bij vrienden die vlak achter het benzinestation woonden.

Het was leuk om elkaar weer te zien! We reden naar het centrum, parkeerden de auto en toen was er koffie... bij de caravan van de man met Nederlandse roots waar we de eerste dag in Christchurch  ook koffie hadden gedronken. 

Bill en Josée waren al jaren niet meer in het centrum van Christchurch geweest zodat wij hén nu rond konden leiden i.p.v. zij ons. Ze vielen van de ene verbazing in de andere, herkenden aan oude gebouwen het Christchurch van voor de aardbevingen en konden zich op die manier een beetje orienteren. Vooral Bill, die hier vroeger op school heeft gezeten vond het erg confronterend maar was toch blij dat hij samen met ons het nieuwe Christchurch kon bezoeken.

Het was een prachtige dag, niet te warm en niet te koud. We wandelden langs oud en nieuw tot het tijd was voor de lunch. Josée wilde graag lunchen in één van de restaurants aan het water en dus belandden we op het terras van Delilah. Een terras met normale stoelen...op de meeste terrassen staan nl. hoge krukken...om te zien en gezien te worden😊.

We besloten wat hapjes vooraf en lichte lunches te nemen. Er stond behoorlijk veel wind en op een gegeven moment waaiden we bijna van het terras. Toen één van de buren zijn sigaar opstak en de stinkende sigaargeuren onze neuzen prikkelden besloten we binnen te gaan zitten. 

Daar kwamen de hapjes al aan. Gigantische schalen met heerlijke hapjes. Toen we deze heerlijkheden op hadden keken we elkaar aan...waar moesten we de rest laten? Tegen heug en meug begonnen we aan de lunch en een uurtje later liepen we met overvolle maagjes de straat weer op. 

Josée vond de pollers (beweegbare paaltjes die omhoog en naar beneden kunnen) op de trambaan erg interessant. Ik vertelde dat ze in Den Haag "horrorpollers" genoemd worden omdat al tientallen auto's op deze leuke paaltjes beland waren. 

We wandelden naar de oude remise van de tram. Hier waren nu wat winkeltjes gevestigd merendeels bestemd voor toeristen.

Via de remise kwamen we in New Regent Street. Een straat met gekleurde huisjes en ooit genoemd als Nieuw Zeelands mooiste straat. De straat is in 1932 geopend door de toenmalige burgemeester van Christchurch. Het is gebouwd als reactie op de depressie van de jaren 30. Na de grote aardbeving is deze straat gelukkig gerestaureerd en niet zoals op zoveel plekken in Christchurch vernieuwd. De huizen zien er vrolijk uit maar de straat is een rommeltje. Waar mooie winkels en prachtige terrassen op zijn plaats zouden zijn vind je nu fast food restaurants, tattoo shops  en ongezellige terrassen.....heel erg jammer.

We hebben dit gedeelte van Christchurch dus snel verlaten en hebben onze teleurstelling weggedronken op het terras van een voormalig overheidsgebouw, The OGB Bar and Cocktailbar Geen drank dit keer maar een keurig kopje thee en koffie. En dat was maar goed ook want het terras onder aan het gebouw was vol zodat we als 4 kleine kleutertjes naast elkaar op een soort richel boven aan de trap kwamen te zitten. We hadden zo wel mooi uitzicht op alles wat er onder ons gaande was. De bediening was gekleed in een soort dirndl outfit....waarom daar zijn we nog steeds niet achter. Het paste nl. niet echt bij de sfeer van het gebouw. Dat het vroeger een hele andere bestemming had is te zien aan de toiletten....de deuren die toegang gaven tot de toiletten waren nl. dikke kluisdeuren. 

We wandelden terug naar de auto en gingen op weg naar het logeeradres van Bill en Josée. Ze wilden ons nl. graag het huis laten zien en ons kennis laten maken met hun vrienden. Na gezellig gekletst te hebben mocht Mihai voor de laatste keer de auto besturen....naar ons hotel. Daar namen we afscheid van Bill en Josée.....hopelijk duurt het niet weer 8 jaar voor we elkaar weer zienl💟.

31 januari.

Na een korte nacht stonden we om 4 uur op het vliegveld. We hadden weer een lange reis voor de boeg.  Christchurch - Sydney: 4 uur vliegen. Sydney - Houston:  16 uur vliegen    Houston - Amsterdam:9 uur vliegen  Schiphol - Scheemda 2 u 45 minuten met de trein.

En tussendoor de nodige  wachttijden natuurlijk. Uiteindelijk zijn we 48 uur onderweg geweest...maar....eigen schuld, dikke bult. Deze route was langer dan via Azië maar was ook €2000,00 voordeliger. En als je met een kniepstuver op reis gaat ........🤣🤣🤣.

Op Schiphol bleken onze koffers niet op de bagageband te staan. In mijn United app zag ik dat ze al wel aangekomen waren maar nog ergens in de krochten van de luchthaven rondzwierven. Bij de balie voor de bagageafhandeling vond de dame het ook een groot raadsel. Er werd een superieur bij gehaald die verschillende afdelingen belde. Na een klein uurtje waren de koffers gevonden en belandden ze met zijn tweetjes op de bagageband. Na herenigd te zijn met onze koffers namen we een Hollands bakje koffie ( dat hadden we gemist want nergens is de koffie zo lekker als hier) en een lekker broodje. 

De trein vertrok om 10.05 uur en om 12.44 uur waren we in Scheemda waar Erik ons opwachtte.

's Middags hebben we Pumba opgehaald van de Poezenboot waar hij super verzorgd is. Hij herkende ons gelukkig meteen en bleef ons in de auto terug naar huis constant aankijken....we zijn weer thuis!!!

We hebben genoten van alles.  We hebben zoveel mooie dingen gezien, lieve mensen ontmoet...kortom...het was een reis om nooit te vergeten.

Bedankt voor het meelezen en de reacties... vonden we erg leuk.

Nu gaan we weer genieten van Winschoten en de rest van Nederland....want hoe mooi het elders ook is: Eigen haard is goud waard!!