Mount Cook

Voordat we afscheid namen van de prachtige locatie en het prachtige Hotel Cardrona bezochten we de  naastgelegen Old School. Dit is nu geen school meer maar een souvenirwinkeltje. Erg leuk, maar er zijn  ook veel zaken te koop die er leuk uitzien maar waarvan je weet dat je ze toch nooit gaat gebruiken.Ik kwam tot Mihai's verbazing met een theedoek naar buiten...misschien wil hij ' m ook een keer gebruiken.

We reden door het schitterende berglandschap, de Lindispass en in de Lindisvalley zorgde Mihai weer voor zijn welbekende High Tea. Dit keer zonder banaan maar met crackers. Het weer was zeer aangenaam maar toen we een poosje zaten begonnen de zandvliegjes weer actief te worden. Tijd om verder te rijden...

Toen we bij Lake Ruataniwha een volgende stop hielden zag Mihai 2 oude prutsers (volgens hem) die met een elektrische boormachine de beschoeiing langs de kant van het meer probeerden te repareren. Degene met de boormachine stond gewoon in het water....

Ik had ondertussen een motel in Twizel geboekt. Toen we binnen kwamen ontdekten we dat we 2 slaapkamers hadden, 1 grote woonkamer,  keuken, badkamer....heel veel woningzoekenden zouden hier heel blij mee zijn.

Na een uurtje begon het te kriebelen. We waren vlakbij Mount Cook, de beroemdste berg in NZ . Het weer was nog goed dus stapten we  in de auto om de berg op te zoeken. 

Het was een prachtige rit door de bergen en opeens zagen we het superblauwe Lake Tekapo voor ons liggen met daarachter besneeuwde bergen. 

Helaas begon het te regenen zodat er van de bergen op een gegeven moment bijna niets meer te zien was. Het meer bleef gelukkig de blauwe kleur houden...

De weg eindigde bij Hotel Hermitage, een hotel voor de meer welgestelden. Er was wel een prachtige ruimte met grote ramen met uitzicht op de bijna onzichtbare  bergen. We besloten daar een hapje en een drankje te nemen zodat onze buikjes weer gevuld waren.

Ook de terugweg genoten we van de imposante bergen en het wonderschone meer. Hiervan getuigen de vele foto's.