Zeehonden i.p.v.pinguïns

Na uitgebreid de kaart van NZ bekeken te hebben gingen we op weg. Het doel was Oamaru. Oamaru ligt aan de oostkust en is bekend om de pinguïncolonie.

Onderweg passeerden we Omarama, een mooi stadje in de bergen, reden langs Lake Waitaki, bewonderden de Waitaki dam waar electriciteit wordt opgewekt en stopten in Kurow om de auto en onszelf bij te tanken.

Bij het tankstation schalde de countrymuziek gezellig door de straat. Het was alsof we in het Wilde Westen beland waren. Toen er ook nog een Hillbilly een grote pick-up stond te tanken was het beeld compleet.

We wandelden een stukje door Kurow. Het bleek een erg leuk plaatsje te zijn. Het was tijd voor koffie dus we gingen Waitaki Braids binnen, een prachtig koffiehuis en B&B. 

Na de koffie reden we verder. Onderweg bewonderden we de Takiroa rotsschilderingen van Maori's. (1400 - 1900).De rotsen waarop de Maori's deze schilderingen hebben gemaakt zijn kalkrotsen. Ze tekenden met rode oker. Helaas zijn veel schilderingen niet goed meer te zien. Dit zal door weersinvloeden komen maar ook doordat mensen het leuk vonden hun naam in de rotsen te krassen...

Door maar weer...op naar Oamaru. We reden direct naar de  pinguïncolonie. Het regende en helaas was er geen pinguïn te zien...hoewel één kleintje maar die had zich zo goed verstopt in z'n holletje dat je er alleen een glimp van opving. Het was ook niet zo'n wonder dat er geen pinguïns waren want die komen tegen 21 uur pas uit het water. 

Wat we aan uitzicht op pinguïns tekort kwamen werd helemaal goed gemaakt door het grote aantal zeehonden dat op de rotsen lag. Dat was een prachtig gezicht. Er kwam een oud mannetje bij ons staan dat bijna elke dag wel even op bezoek ging bij de zeehonden. Hij woonde dichtbij en dit was een deel van zijn dagelijkse wandeling. Hij had ooit voor 2 aannemerbroers gewerkt die uit Nederland kwamen. Overal waar je komt kennen mensen Nederlanders of hebben zelf Nederlandse ouders....

Zo ook in een grote DHZ winkel in Oamaru. We kwamen daar omdat dat de enige zaak was waar we kans hadden Silverfernzaadjes te bemachtigen. (Varens die wel 10 meter hoog kunnen worden) Dus als je over een poosje over de Grintweg rijdt zie je gigantische varens staan...hoewel...ik ben bang dat alleen ons nageslacht hier van zal kunnen genieten....als de zaadjes uitlopen tenminste..

Zaadjes gevonden! Mihai zag een man bezig met een zeer handige ladder met wielen en zei tegen de man dat dit een geweldige vinding was... de man hoorde ons praten en vertelde dat hij Nederlands verstond maar het niet kon spreken. Zijn ouders kwamen uit Nederland en hij had een vrouw die ook Nederlandse ouders had. We hebben even met hem gekletst voor we naar onze Lodge gingen.....en weer kregen we een invalidenkamer🤣 (de derde ondertussen, in Cromwell, Murchison en nu in Oamaru)

We zijn niet meer naar de aankomst van de pinguïns gaan kijken...voor vandaag was het welletjes.