De thuisreis

Het heeft weer even geduurd maar hier dan het vervolg en einde van de reis....

Op de eerste dag van de terugreis waren we beland in een B without B in Roemenië waar we een niet zo comfortabele kamer hadden en een badkamer op de gang. Het voordeel hiervan was dat ik geen oog dicht heb gedaan,  dus al vroeg onder de douche stond en we dus op tijd konden vertrekken. 

De douche was trouwens heerlijk dus ik werd weer een beetje mens. Toen de gastvrouw ons zag slepen met de koffers bood ze ons een kopje koffie aan en heerlijk stuk zelfgemaakte kersencake. Ze verontschuldigde zich voor de zuipende en herriemakende Oekraïeners. Het bleek een hele leuke vrouw te zijn waar we nog een poosje mee hebben gekletst. We vertrokken met een beter gevoel dan we daarvoor hadden.

Het zonnetje scheen, de lucht was blauw, het werd weer een prachtige dag. 

Toen we in Săpănța aankwamen besloten we het Vrolijke Kerkhof te bezoeken. We waren hier een jaar of 20 geleden eens geweest maar het was net alsof we ergens anders belandden. In het dorp draaide alles om het kerkhof terwijl we zoveel jaar geleden goed moesten zoeken. 

We moesten nu ook betalen om op het kerkhof te mogen kijken...iets waar Kniepstuver in eerste instantie wat moeite mee had. Maar toen hij zag hoe mooi alles opgeknapt was vond hij het toch de moeite waard.  

Op het vrolijke kerkhof  staat op alle grafstenen een leuk verhaaltje over het leven van de overledene. De stenen of eigenlijk het hout is beschilderd in mooie kleuren. Ook de kerk ziet er prachtig uit. Mihai heeft nog wat kaarsjes aangestoken voor overleden familieleden.

Na een kopje koffie op een terras ging de reis weer verder. We kwamen weer in Negreşti-Oaş waar onze ogen bijna uit de oogbollen vielen. Het was er ontzettend druk vooral wat auto's betreft. Auto's die je hier af en toe in Wassenaar of het Gooi ziet zag je daar naast elkaar op parkeerplaatsen staan. Lamborghini, Porche, Rolls-Roys, Jaguar, Lexus en weet ik wat voor merken nog meer. Wij voelden ons zeer armoedig in ons Volvootje... 

We reden dus maar snel door naar de grens met Hongarije.  Daar hebben we ongeveer een uur staan wachten tot we eindelijk langs de douane kwamen. We wilden snel Hongarije uit maar TomTom had een andere route bedacht. We reden een heel eind door Hongarije en gingen bij Bánréve de grens over naar Slowakije. Een soort sluiproute want er was geen douaneambte te zien.

We besloten door te rijden naar de B&B waar we op de heenreis ook hadden overnacht. Het was nog een behoorlijk eind maar Mihai was  niet moe en kon nog makkelijk doorrijden. Tegen 19.30  (20.30 uur Roemeense tijd) bereikten we Prievidza. De eigenaresse herkende ons gelukkig nog. Met handen en voeten boekten we een kamer en lieten merken dat we nog iets wilden eten.  

Even later zaten we in de tuin met een fles droge witte wijn voor onze neus. Het eten was heerlijk en toen de wijn op was vertrokken we naar onze kamer. 

De volgende morgen stond er weer een heerlijk ontbijtje voor ons klaar.  Toen we afscheid namen gaf de eigenaar ons 2 mooi versierde peperkoeken. Mihai kreeg een uiltje en ik een hartje🤎. 

De volgende dag, 18 augustus hadden we een lange reis voor de boeg. We reden door Slowakije, Tsjechië en Polen naar Duitsland. De route was weer prachtig. Het is echt een reis zonder stress als je de snelwegen mijdt. In Duitsland aangekomen vond ik het tijd om een hotel te zoeken. Nou dat bleek moeilijker dan gedacht. In een klein dorpje zag ik een bordje Zimmer Frei dus óp naar de receptie. Die was nergens te vinden maar wel een stel bier-en wijndrinkende bejaarden. We konden meteen aanschuiven maar dat was (nog) niet onze bedoeling. We wilden eerst weten of er een kamer vrij was....leider....kein Zimmer. Dus ook geen wijn voor ons.

Het bleek dat bijna alles vol zat in de buurt....ik heb verschillende hotels gebeld zonder resultaat. Uiteindelijk vond ik een hotel een kilometer of 20 verderop in Senftenberg. Online geboekt en 20 minuten later stonden we voor een prachtige grote blokhut. Het bleek de grootste blokhut van Europa te zijn. We belandden in een mooie kamer met wat wild zwijnvellen aan de muur. Op het mooie terras hebben we genoten van wijn, bier en het diner totdat we in de late uurtjes in ons bed belandden. 's Nachts hoorde ik steeds dierengeluiden. Ik dacht dat het honden waren die elkaar afmaakten. Dat bleek gelukkig niet zo te zijn: we sliepen naast een (kleine) dierentuin...

De volgende ochtend genoten we van een uitgebreid ontbijt. Daarna hebben we een wandelingetje gemaakt naar het nabij gelegen meer. Daar was het een drukte van belang...niet dus. Op het strand zagen we geen ingekuilde Duitsers en badhanddoeken liggen. Hier komt waarschijnlijk een ander soort Duitsers dan aan onze kust!

Het laatste stuk van de reis was begonnen. Het gebied rond Dresden, Leipzig en Magdeburg is schitterend. We reden door vele bossen, over heuvels en door schattige dorpjes met vakwerkhuizen. Zo is autorijden echt leuk!

In de buurt van Hannover besloten we wat te gaan eten. We belandden op een terras in Sehnder. Het zou vast een goed restaurant zijn want het was behoorlijk druk. Hoewel het terras vol zat en het restaurant ook vol begon te lopen was de bediening in geen velden of wegen te bekennen. Het kostte dus behoorlijk wat moeite om iets te bestellen. Toen we uiteindelijk wat besteld hadden, gegeten hadden, vroegen om koffie en de rekening kregen we 2 kopjes slootwater en geen rekening. Toen we het slootwater op hadden wapperde Mihai naar de ober dat we wilden betalen. De ober, een knulletje van een jaar of 16 bracht in een sneltreinvaart de rekening, €38,50. Mihai betaalde met €50,00 waarop knullemans vroeg of het zo goed was.....zo goed...natuurlijk niet. Daarna haalde hij €5,00 uit zijn portemonnee....zó dan? We keken hem aan of hij gek geworden was. Geen service, geen snelheid, slootwater en €11,50 fooi?? Helaas konden we hem niet aan het verstand brengen dat we de laatste €1,50 ook terug wilden hebben of eigenlijk kwam dat meer doordat ik behoorlijk pissig was en het terras af stoof.... Ga dus nooit naar Steiner's Ilten in Sehnder....tenzij je afgezet wilt worden.

Het laatste stuk van de reis hebben we wel gebruik gemaakt van de Autobahn. Dat scheelde nl 2 uur reistijd en daar het al wat donker begon te worden zouden we toch niet kunnen genieten van het mooie uitzicht.

Om 22.15 reden we de Grintweg op....we waren thuis na 4 mooie vakantieweken!!