Toch nog een verhaaltje

Na een poosje van radiostilte tóch nog maar een verhaaltje. Er werd al geinformeerd of de inkt op was...Tja het leven van pensionado's bestaat niet alleen uit het beleven van avonturen🤣.

Er is vrij weinig gebeurd deze week...hoewel...ik heb vrij weinig gedaan. Mihai heeft het ontzettend druk gehad met werkzaamheden rond het huis. We willen graag een terras bij de voordeur zodat we daar in de ochtend lekker in het zonnetje kunnen genieten van een kopje koffie. Nu heeft dat zonnetje hier de afgelopen tijd niet echt veel geschenen trouwens. In tegenstelling tot Nederland waar het kwik opliep tot over de 30 graden. In Cârlibaba was het 12 tot 16 graden en ik moet eerlijk zeggen dat ik dat fijner vind dan 30+.

Mihai heeft gegraven, beton gestort, gegraven en nog eens gegraven. Zwaar werk daar de bodem bestaat uit grond en rotsen. Het pad voor het huis is redelijk geegaliseerd zodat we ( vooral ik) onze enkels niet verzwikken of met de snuit in de modder belanden.

Verder heeft hij een pad naar boven laten graven met een graafmachine. Een duur pad want de jongen met de graafmachine is 2 dagen bezig geweest en zijn baas hanteerde Nederlandse tarieven. En dat allemaal omdat hij bang is dat ik struikel en iets breek, terwijl ik me toch heel elegant naar boven worstel met mijn Nordic walking sticks.

Het bbq feest bij Mitică bij zijn onderkomen op de berg is bij mij een beetje op een fiasco uitgelopen. De avond tevoren had ik een paar handjes (teveel) walnoten gegeten die we op de markt in Vatra Dornei hadden gekocht. Ze waren al gekraakt dus het was lekker makkelijk eten. Ik weet niet wie die noten in handen hebben gehad maar het waren vast niet de meest hygiënische handen ter wereld. Toen ik 's ochtends opstond voelde ik me niet lekker. Ik voelde me hetzelfde als 6 jaar geleden in Cambodja toen ik daar groente at dat gewassen was in  water uit het meer waarop alle "toiletten" uitkwamen.

Tegen 13 uur werden we gebeld dat het bbq feest al in volle gang was en dat er op ons gewacht werd. Ik had geen zin om mee te gaan maar daar was geen sprake van. Dus voedselvergiftiging of niet...óp naar de bbq. De locatie was fantastisch. Mitică had van één van zijn vrachtwagens  een prachtig optrekje gemaakt met een schitterend uitzicht op Cârlibaba. Ik ben op de veranda gaan zitten vlakbij het toilet. Na een palinka (zeer sterk borreltje) gedronken te hebben voelde ik me een stuk beter....niet dus. Maar ik heb mijn gezicht even laten zien en dat was het belangrijkste. Mihai heeft mij naar huis gebracht zodat hij verder kon feesten zonder een slappe vaatdoek op de veranda.

De volgende dag voelde ik me weer kiplekker. We hadden afgesproken met Mihai's oudste zus Silvia en haar man Vasile om uit eten te gaan in Vatra Dornei. Voor de verandering maar weer naar het Knoflooksausrestaurant... Het was er een drukte van belang. Het Terasa de Vara (zomerterras) zat bomvol. We moesten dus even wachten op ons eten. Silvia, een ADHD-er in kwadraat riep constant dat ze zelf eten genoeg in huis had, ze had speciaal voor ons gekookt...en tot overmaat van ramp was ze aan het vasten. Lekker handig als je uit eten gaat. In Roemenië vasten de gelovige mensen constant. Mihai's tweelingzus heeft er ook een handje van. Hoe slecht de mensen in het verleden ook geweest zijn....als je maar vast wordt alles vergeven. Toen we Silvia en Vasile weer naar huis brachten werd ons allerlei eten aangeboden..we zaten nog niet vol genoeg😫. We hebben er vriendelijk voor bedankt.

In Cârlibaba aangekomen was het tijd voor een borreltje  bij Mitică en Maria. We hadden een pizza meegenomen die door een hongerig buurjongetje snel verorberd werd. Maria, voor wie de pizza bestemd was heeft er geen hap van gehad

De overige dagen bestonden voor mij uit lezen, tv kijken, de boel doen en schilderen terwijl Mihai met zijn projecten bezig was. De zebra's hangen aan de muur en ik ben begonnen aan een vossenkop. Ik krijg de vos nu niet af omdat de verf moet drogen voordat ik er overheen kan kliederen.

De aannemer is zojuist op bezoek geweest om aanwijzingen te krijgen voor de aankomende verbouwing (terras dus). We vragen Florin om een technische tekening te maken van hetgeen we willen dus het zal vast goed komen. De aannemer heeft in november pas tijd voor de werkzaamheden daar hij eerst naar Italië gaat om appels te plukken. 

Het regent en onweert hier nu behoorlijk. Gelukkig ben ik op tijd naar beneden gesneld om de was van de lijn te halen. De was hing er al sinds gisteren. Toen ik het ophing scheen er een heerlijk zonnetje. We zijn gisteren in Vatra Dornei geweest om een nieuwe stofzuiger te kopen. Helaas waren de winkels om 14 uur gesloten en wij waren er wat later zodat we onze heil zochten op een terras. 

Daarna gingen we naar Ciocanesți waar het forellenfestival werd gehouden. Een driedaags festival met marktkraampjes , muziek, forellen om te eten en natuurlijk veel drank. 

Hoewel het festival om forellen draait heb ik wel eens lekkerdere forellen gegeten. Ik kreeg een uitgedroogde vis....gelukkig had ik een hele fles wijn voor mezelf zodat ik 'm toch vochtig kon houden. 

Vochtig was het even later zéker toen de regen hard naar beneden stortte. Wij zaten gelukkig droog maar veel bezoekers hebben een nat pak gekregen.

Vanochtend hebben we gezellig op ons terras in aanbouw gespeeld met ons nieuwe huisdiertje....een schattig katje van de buurvrouw dat genoot van de Whiskas brokjes die we gisteren gekocht hadden.

Morgen  of overmorgen vertrekken we richting Nederland. Wellicht hebben we  dan meer avonturen beleefd om over te vertellen.🤣🤣🤣