Josée is jarig

Vandaag was het de verjaardag van Josée en dat moest natuurlijk gevierd worden. De jarige zelf was al vroeg opgestaan om naar de wekelijkse handcraftmarkt in Cromwell te gaan. Wij haalden Bill om 12 uur op zodat we Josée konden helpen met opruimen om daarna naar een door haar zelf uitgekozen Winery te gaan. We wandelden nog wat door Old Cromwell tot de markt bijna afgelopen was.

Josée werd geholpen door Mihai, Bill en marktbuurman Tony terwijl ik op de spullen paste en meteen een koper had voor de blauwe bessen van Tony.

We reden naar een Winery niet ver bij onze cabin vandaan, Carrick Winery. Zoals alle wijngaarden was dit ook weer gelegen op een mooie plek met dito uitzicht. We kregen een tafeltje op het terras waar het goed toeven was.

We genoten van de lunch, Bill had in zijn hele leven nog nooit zulk lekker lamsvlees gehad....en dat wil wat zeggen voor een schapenboer. Alles zag er ook prachtig uit en alle gerechten waren heerlijk!

Het was prachtig weer, het zonnetje scheen en de temperatuur was aangenaam.....tot er wat druppels vielen. Alle gasten renden met een rotvaart naar binnen. Wij zaten onder een groot schaduwdoek dus hadden niet veel last van de regen. Op een gegeven moment hield het op met zachtjes regenen zoals mijn moeder altijd zegt en vluchtten ook wij naar binnen. 

We hadden ons dessert net naar binnen gewerkt en de heren wilden nog een kopje koffie terwijl Josée en ik nog wel een glaasje wijn lustten. De wijn was geen probleem maar voor de koffie moesten we naar buiten. Op het grasveld stond een caravan van waaruit de koffie verkocht werd. Josée en ik trotseerden de regen en liepen naar de caravan. Het meisje dat voor de koffie zorgde bleek Nederlands te zijn. Ze was samen met haar vriend aan het rondreizen en werkte af en toe om de reis te bekostigen. We kregen een buzzer mee die af zou gaan als de koffie klaar was....betalen moest bij de bus. Het is in NZ heel gewoon om een kwartier op je koffie te wachten, het koffie zetten is waarschijnlijk een zeer ingewikkelde procedure🤣🤣🤣.

We gingen terug naar de heren en besloten dat zij de koffie op konden halen als de buzzer ging. En dat deden ze. Met koude koffie in kartonnen bekers kwamen ze na heeeeel lang kletsen met de Nederlanders terug in het restaurant.

Bij het Rijksmuseum had ik wat Van Goghproducten gekocht: theedoek, tasje, ovenhandschoen, mokken met deksel.....zodat er een stukje Nederland in Pisa Moorings over zou blijven na ons vertrek. Natuurlijk tracteerden wij B&J en onszelf ook op de overheerlijke lunch met lekkere wijnen. We hadden een mooie middag samen.