Met de bus naar Bill en Josée en Cromwell Market

De wekker ging vroeg. We wilden nl. de bus van 7.30 uur halen naar het busstation. We moesten nog uitchecken dus stonden tegen 7.10 uur al bij de receptie waar geen mens te bekennen was. Mihai heeft de sleutel maar achter gelaten in het appartement. Daarna begon de lange wandeling naar de bushalte. (2 minuten). Het regende maar gelukkig hadden we in Sydney bij aankomst meteen een paraplu gekocht.

Aangekomen bij het busstation zagen we al een hele rij mensen staan bij de halte van de Intercitybus. Dit bleek de rij voor de bus naar Invercargill, een rit van meer dan 10 uur. Onze bus arriveerde ook al vlot. Het was een prachtige rit met enkele stops "for tea and pee" en lunch natuurlijk.

In Cromwell stond Josée op ons te wachten. We waren blij elkaar te zien! Het was tenslotte al weer 8 jaar geleden dat we elkaar in levende lijve hadden gezien....af en toe via Whats App maar dat is toch anders...

Josée reed ons naar haar huis in Pisa Moorings waar ook Bill op ons wachtte. We hadden hem ook gemist in al die jaren.

Wie we ook weer terugzagen na al die jaren was de 16 jaar oude je weet wel kater Douggie. Een schat van een beestje. Hij wordt tegenwoordig vergezeld van aanloopkater Geoffrey, een prachtig katertje dat op een tijger lijkt en zijn eigen stoel in huis heeft. Terwijl wij aan de thee zaten lag hij relaxed op zijn stoel. Opeens begon hij om zich heen te kijken en vlak daarna schudden we bijna van onze stoelen. Een aardbeving naar later bleek vlakbij op 3 km diepte. Josée vertelde dat ze deze beving speciaal voor ons had geregeld.....

Om bij te komen van de schrik gingen we meteen aan de wijn en bier.

De macro biotisch bio dynamische kip in satehsaus waar Josée eerder over informeerde of we dat lustten smaakte verrukkelijk! Na veel gepraat en nog wat wijntjes vertrokken we naar het huis van  overbuurman Rob waar we 2 nachten zouden slapen. We hadden de hele benedenverdieping voor onszelf. 

De volgende ochtend repten we ons tegen 10 uur naar het huis van Bill en Josée. We hadden nl. afgesproken dat we om 9.30 uur zouden komen ontbijten. Bill stond al hongerig op ons te wachten. Hij had er al een halve dag opzitten. Josée was nl. al om 5 uur opgestaan om naar Cromwell Market te gaan waar ze haar mooie breiwerk verkoopt. 

Na het ontbijt reden we met z'n drieen naar Cromwell om daar rond te kijken en Josée om 13 uur te helpen met de afbraak van haar kraampje. Het was een leuke markt op een prachtig historisch plekje, Old Cromwell. Old Cromwell was vroeger een stuk groter. Toen begin jaren 90 een groot deel van Old Cromwell onder water werd gezet door het plaatsen van een dam en het creëren van een meer verdwenen huizen, akkers en zelfs een hele straat onder water. 

Toen de markt afgelopen was en we huiswaarts keerden was de energie bij iedereen op. Het was erg warm en de rest van de dag hebben we lekker buiten, in de schaduw geluierd. Het was weer een mooie dag.....