De mijn in

We hadden geluk...het weer was weer prachtig. We konden dus op het terras van ons ontbijt genieten. We kregen een soort multiple choice lijst waarop we konden aangeven wat we wilden eten. Heel efficiënt!

Na het ontbijt vertrokken we naar Turda in de provincie Transsylvanië waar we een zoutmijn zouden bezoeken. Onderweg konden we genieten van het mooie landschap, een heel ander landschap dan de omgeving van Cârlibaba. We zagen veel herders in de heuvels met hun schapen. Toen we de provincie Bistrita Nasaud verlieten en Mures inreden was het verschil tussen de beide provincies duidelijk te zien. We waren het land van de Roma's ingereden. De Roma's in Roemenië wonen tegenwoordig bijna allemaal in gigantische huizen, haast paleizen. Veel van hen hebben jaren in het westen gewerkt, geld verdiend en dit in grote huizen en dure auto's gestoken.

Tegen 15 uur bereikten we Salina Turda, de zoutmijn van Turda. Ooit was dit gebied een zee. Nadat het water was opgedroogd bleef het zout achter in de bodem. Waarschijnlijk werd er al in de Klassieke Oudheid zout gewonnen. De zoutmijn werd in 1271 in gebruik genomen om tafelzout te produceren en dit is tot 1932 doorgegaan. Sinds de 17e eeuw is er gewerkt in een trapeziumvormige mijn in plaats van kolommen.

De zoutmijn is niet meer in gebruik en is nu omgetoverd in een soort mini pretpark. Dit was niet iets waar wij op zaten te wachten maar wel bijzonder om te zien. Wat nu rest van de mijn zijn enorme open ruimtes onder de grond. Eén daarvan is toegankelijk gemaakt. Na een trap kom je via een horizontale gang bij de ingang. Aan alle kanten word je omringd door zout. Het is prachtig om te zien. Helaas voelde Ingrid zich niet zo lekker en keerde na een paar treden om. Zij zou bovengronds op ons wachten...

Bij de ingang van de mijn konden we  met een panoramalift naar beneden. Je kon er ook voor kiezen een 17 verdiepingen tellende trap te nemen. Het was gelukkig niet zo druk bij de lift dus even later zoefden wij naar beneden, 120 meter de diepte in. Onze Engelse medelifters vonden het waarschijnlijk erg eng want ze stonken een uur in de wind. We liepen wat rond en maakten foto's van de sprookjesachtig verlichte attracties. Nog een verdieping lager lag een ondergronds meer. Er lagen roeibootjes die je kon huren maar waarschijnlijk waren de bezoekers allemaal kniepstuvers want er was geen enkel bootje verhuurd. 

Toen we terug liepen zagen we in een inham wat originele elementen van hoe het was in vroeger tijden zoals de wagentjes waar het zout mee werd vervoerd en de zoutmijnmolen die aangedreven werd door paarden. Dit vonden de heren interessanter dan het pretpark. 

Weer bovengronds zat Ingrid rustig te wachten. Zij had zich vermaakt met haar telefoon en was blij dat ze niet mee de diepte in was gegaan.

Het hotel waar we 2 nachten geboekt hadden was niet ver van de zoutmijn. Ondanks Google Maps en de TomTom was het moeilijk te vinden. Mihai wist nog een beetje hoe het er uitzag van de keer dat we er met Hammy en Marianne hadden overnacht. Dat is maar goed ook want ik kon me er niet veel van herinneren. We werden vriendelijk ontvangen. De receptioniste nam ons mee naar de kamers. Eén kamer was op de begane grond, een grote kamer maar met een heel klein raampje net onder het plafond. We kregen daar een claustrofobisch gevoel van en  besloten een andere, kleinere kamer te nemen. Roelof en Ingrid in het ene gebouw, wij in een andere. 

Het hotel lag midden in het centrum van Turda. Op een groot plein, nog geen 20 stappen van het hotel verwijderd, kon je een kanon afschieten. Gelukkig was er wel een restaurantje met een mooi terras zodat we al gauw aan bier, wijn en water zaten. Roelof en Mihai verbaasden zich over de elektriciteitskabels die boven de etalages en over het plein slingerden. Het plein werd nl. gereorganiseerd. Vorig jaar waren er nog 2 wegen met een plantsoen in het midden. Nu werd het een plein, groter dan de Grote Markt in Groningen. Het is te hopen dat het dan ook zo gezellig wordt als de Grote Markt want de gezelligheid was nu ver te zoeken. Gelukkig hadden we het zelf gezellig..... het was weer een mooie dag!