Een reis met hindernissen.

Na gezamenlijk met Florin en Chiara ontbeten te hebben in hotel Van der Valk Schiphol stapten we daar op het busje naar het vliegveld.
We waren 3 uur van tevoren aanwezig om in te checken en zo....dus tijd genoeg....dachten we. Het bleek een voorproefje te zijn van Amerikaanse taferelen. Het duurde een eeuwigheid dat we ingecheckt waren. Er bleek een grote groep Mexicanen met Canadese paspoorten te zijn waarbij het moeilijk was om ze in te checken. Toen we eindelijk aan de beurt waren bleek de groep nog groter te zijn en al over een half uur te vertrekken, zodat we hen ook voor moesten laten gaan.
Toen dit eindelijk gebeurd was ging het vlot, zodat we op tijd in het vliegtuig belandden.
De vlucht van Amsterdam naar Washington verliep voorspoedig...maar toen......
Drama drama drama!
Er was een gigantisch personeelstekort bijj de douane zodat Trumps visie meteen in werking trad: Americans first. Alle Amerikanen en mensen die voor de zoveelste keer met een Esta visum reisden mochten naar een zijde van de incheckhal en de rest, waaronder wij dus, als makke schapen aan de andere kant. De Americans first zijde werd geholpen (zij het ook niet al te vlot) terwijl wij maar moesten wachten tot er personeel op kwam dagen. Dat personeel kwam maar niet zodat iedereen steeds onrustiger werd. Verschillende mensen misten hun aansluiting. Wij hadden ongeveer 2,5 uur dus ik dacht dat het voor ons wel mee zou vallen. Het tegendeel bleek waar. Na 1,5 uur waren we nog geen meter opgeschoten zodat we flink in de stress raakten.
Er was 1 balie waar een mannetje zat dat het anderhalve elektronische paspoort controleerde. Mihai schoot op een gegeven moment onder het lint door terwijl ik een dame in burka aanschoot. Ik had nl gezien dat er vandaag geen andere vlucht meer naar Jacksonville zou gaan zodat we een probleem zouden hebben als we deze vlucht zouden missen. Gelukkig was de man zo vriendelijk ons te checken. We werden nog wel even gestoord door de burka dame die brulde dat we weer in de rij moesten gaan staan omdat er wat reizigers geklaagd hadden. Mooi niet: Winschoters first.
Na veel gedoe hebben we uiteindelijk de vlucht gehaald. Ik zit nu met een rood hoofd dit episteltje te schrijven.
Aangekomen in Jacksonville konden we onze huurauto ophalen. We hadden een midsize SUV gehuurd maar volgens de dame aan de balie konden we beter een comfortabelere en dus grotere auto huren. Ik zei dat we maar met z'n tweetjes waren en ze keek me aan alsof ik gek was. Zij zou het wel weten. Toen de upgrade mislukt was probeerde ze ons een extra verzekering aan te smeren, want stel je voor dat je in Florida iemand aanrijdt en hij heeft een beetje pijn aan zijn pink dan kan hij je zo aanklagen. Ook die verzekering namen we niet waarop ze weer keek of ik gek was.....zij zou het wel weten ....!
Toen we bij de auto aankwamen kregen we bijna een appelflauwte zo'n joekel was het.
Na de TomTom te hebben geïnstalleerd reden we naar St. Augustine. We waren behoorlijk moe en toen we in onze motelkamer aankwamen zijn we meteen gaan slapen.