The Westcoast

Voordat we onze reis langs de schitterende westkust vervolgden zagen we een groot bord: Fox Glacier Lookout. We besloten de 10 km lange weg te volgen omdat we de gletsjer in zijn volle glorie wilden zien.

Onderweg stonden er wat mensen te kijken bij een Maori boot die in tweeen gehakt leek te zijn. Dit was iets om op de terugreis te bekijken....

We reden door en belandden op een gegeven moment op een ongeasfalteerd stuk weg. Mihai was daar niet blij mee omdat we niet met onze eigen auto reden en dus extra voorzichtig waren. Gelukkig bleek het een klein stukje te zijn zodat we niet om hoefden te keren. De smalle weg was omzoomd door allerlei soorten bomen én de door mij zo geliefde reuzenvarens. Het was werkelijk prachtig.

Aan het eind van de weg zagen we de zee. Het strand (zwart zand) was bezaaid met prachtige door het water uitgesleten kiezels. Deze kiezels zie je overal in NZ, zij het niet op de grond. Veel mensen, waaronder Bill, maken er mooie kunstwerken van door er torentjes van te bouwen. Wij hebben ook een minitorentje gebouwd en dat vastgelegd op een foto🤣.

We liepen een stukje de bush in en zagen de gletsjer ....helaas met wat laaghangende wolken ervoor. We begrepen ook niet dat we voor dit uitzicht 10 km moesten rijden.

We reden terug en stopten bij de Maori kano. Het bleek dat dit de Glacier Lookout was. 🙄 Het uitzicht vanaf deze plek op de gletsjer was een stuk beter dan vanaf de bush. Al met al was dit een heel goed begin van de dag!

We reden verder en kwamen aan in Franz  Josef Glacier, opnieuw een ski oord. Hier was het een stuk drukker dan in Fox Glacier. De helicopters vlogen af en aan. We belandden op een mooi terras The Landing genaamd. We besloten hier te lunchen en namen een Sea food showder, een gebonden soep met allerlei zeevruchten. Heerlijk maar erg machtig zodat we de hele dag niet meer hoefden te eten😊.

We vervolgden onze reis, bewonderden de schitterende natuur op onze route, stopten in Hokitika om daar wat rond te lopen en  in Stumpers Café een Long Black te drinken. Dit is geen groot glas donker bier maar gewoon een kop koffie hoor....

Tegen de avond arriveerden we in Greymouth. In november 2010, toen wij hier toevallig ook waren zijn hier 29 mijnwerkers omgekomen bij een grote mijnramp. Het hele land was toen in rouw en ook wij volgden iedere dag de berichtgeving over de reddingspogingen. 

We boekten weer een Bella Vista motel, dit keer zonder mooi uitzicht maar met een goed bed. 

Óp naar de volgende mooie dag....