Het begin is er!

Mihai had de auto al een paar dagen geleden ingepakt ...alleen de koffers moesten er nog in. Koffers? We hebben in Roemenië toch alles? Het was dan ook de bedoeling dat we met 2 kleine koffertjes op reis zouden gaan. Lekker makkelijk als we onderweg in hotels zouden overnachten. Die pasten ook met gemak op de achterbank want ja, als je af en toe met een open dak wilt rijden heb je niet veel bagageruimte. Het dak vouwt zich dan nl in de kofferbak🙄.

Het werden dus 2 kleine koffertjes, 1 grote koffer, allerlei losse schoenen, wat tasjes met proviand, leesvoer, zwemspullen, opladers enzovoort. M.a.w een ongeorganiseerd zootje. In de kofferbak lagen 2 heaters  (voor in de badkamer en keuken in Cârlibaba) schilderspullen, allerlei gereedschap, lampen, stickers om de camper mee te versieren en wat dekens. Allemaal dingen die normale mensen meenemen als ze op vakantie gaan dus...

Nadat er nog wat administratieve zaken waren geregeld en we een berichtje van Willemien van de poezenboot ontvangen hadden dat Pumba eindelijk gegeten had (en het dus goed zou komen met hem) vertrokken we "al" om 14 uur richting Roemenië. De reis was begonnen!!

Onze reisleider TomTom had ik gevraagd snelwegen te mijden. Dat heeft Tom goed begrepen! We zijn via een prachtige route naar Ilsede gereden. We overnachten op het Rittergut (ridderlijk landgoed) Graf von Oberg.

Toen we aankwamen werden we zeer hartelijk ontvangen door een soort landjonker met zijn hond. Hij vertelde van alles over de geschiedenis van het landgoed, liet ons zien waar de Engelse Tuin zich bevond, waar we de volgende ochtend zouden ontbijten (in een klein kasteeltje) en leidde ons toen naar de plek waar onze kamersleutel lag. Keurig in een envelop. Een envelop met een andere naam dan de onze. Dat was ook niet zo vreemd daar wij 2 minuten voor aankomst nog nooit van Ilsede en laat staan van Rittergut Graf von Oberg hadden gehoord en dus ook niets hadden geboekt. Hilariteit alom. De landjonker spoedde zich naar binnen om de sleutel van een andere kamer te halen. En daar zit ik nu te schrijven terwijl er onder onze kamer een stokoud paard loopt te grazen en een ADHD hond als een dolle loopt te rennen. Mihai maakt van dit alles niets mee...hij ligt al op één oor.

Toen de landjonker op zoek was naar een sleutel heb ik gauw een onderbroek in Mihai's kleine koffertje gestopt....(ja de grote koffer was voor mij) zodat de jonker niet zou denken dat we maanden zouden blijven. En dat was maar goed ook want hij nam het koffertje zeer galant van me over en zeulde het de trap op.

Na het "diner" bij de plaatselijke dönercafetaria hebben we een rondje over het landgoed gemaakt. WANT: Ik had koeien gespot. Lieve, snoezige, schattige koeien en kalfjes. Kalfjes die gewoon bij hun moeder mogen blijven en daardoor een stuk gelukkiger opgroeien dan de meeste kalfjes in Nederland. Koeien en kalfjes die heel nieuwsgierig keken naar die 2 seupels uit Nederland.....

Ook de Engelse tuin hebben we bewandeld. Op de terugweg zag ik in één van de gebouwen de kont van een koe. Ik spoedde me er heen om te zien waarom deze in een mooi bijgebouw woonde en niet bij de andere koeien. Toen de koe zich omdraaide bleek het een paard te zijn....een paard in de gang dus.

Ik hoop dat dit verslag niet te lang was voor jullie....maar ja....als je normaal gesproken achter de geraniums zit zijn zelfs paarden die op koeien lijken hele bijzondere gebeurtenissen!