Een dagje treinen....

Vandaag stond de reis naar Cârlibaba op het programma. 

Na een ingepakt Coronaproof ontbijt in het pension en nog even de Belgische basketbaldames bekeken te hebben liepen we naar het station.

Daar aangekomen hebben we meteen de trein voor de terugreis geboekt bij een niet zo klantgerichte lokettiste. Lusteloos hing ze in de stoel terwijl ze een tijdschrift las. Maar gelukkig wisten wij al wat we wilden reserveren zodat we met 2 tickets het station verlieten.

We gingen alvast naar spoor 3 waar de trein naar Iaşi zou vertrekken. Er werd wat gerangeerd met de trein naar Bucureşti maar het duurde wel lang voor onze trein arriveerde. Wat bleek: dit wás de trein naar Iaşi. Het stond niet op de trein en niet op de vertrekborden maar ik als echte ex NS er had al een beetje een voorgevoel....ja alweer. We stapten snel in, joegen een studente die op onze zitplaatsen hing van de stoel en even later vertrok de trein.

De reis verliep voorspoedig. In Iacobeni zagen we onze auto al op het station staan. Ik drukte op het knopje van de sleutel en er gebeurde niets...shit....batterij van de sleutel was leeg. Die was natuurlijk ook 2 jaar niet gebruikt. 

Mihai probeerde de deur met de sleutel te openen (op mijn aandringen) en het gevolg was een half uur geloei van het alarm. Mihai zat aan allerlei draadjes onder de motorkap te frunniken maar het alarm bleef loeien. Neef Paul, die ook een sleutel had, werd gebeld en stapte in de auto.

Na mijn lumineuze idee om de sleutel in de hand op te warmen hield het geloei eindelijk op en kon de auto gestart worden. Paul die ondertussen al in Ciocaneşti was kon weer huiswaarts keren. 

In Cârlibaba aangekomen gingen we meteen naar ons huisje. We waren er 2 jaar niet geweest maar het voelde meteen goed. Heel anders dan in Winschoten maar toch thuis!

We stalden onze koffers en gingen meteen op pad want we werden verwacht bij Floarea en Petrea. Mihai had van tevoren gemeld dat we vanwege Corona niet bij hen binnen wilden zitten...ze hebben nl. een hele kleine kamer, slecht geventileerd, waar je boven op elkaar zit. Als ze dus wilden dat we bij hen kwamen moest dat op het terras gebeuren. Floarea vond het maar onzin maar respecteerde onze wens toch.

Zo zaten we even later aan een Roemeens drankje en een heerlijk soepje. Paul kwam ook langs met vrouw en kind en het was erg gezellig.

Toen het iets frisser begon te worden zat de familie met ijsmutsen op aan tafel terwijl wij nog in dunne jasjes zaten.....je kunt ook overdrijven....geen vaccinatie....Corona bestaat niet maar als de dood voor een koutje🙄